Jak spawać elementy o niewielkich gabarytach?

Słysząc rozmowy o spawaniu, wielu nazwijmy to domorosłych spawaczy, uważa, że spawanie jest tak samo proste, jak dajmy na to obsługa nożyczek. Bierzesz spawarkę, spawasz – gotowe. O czym tu gadać? Nad czym się rozwodzić? Jednak ci, którzy od spawanych elementów oczekują czegoś więcej, niż tylko „ich połączenia”,  doskonale sobie zdają sprawę z tego, że spawanie to sztuka, że spoina spoinie nierówna, a od jakości spoiny, jej wykonania zależeć będzie i wytrzymałość konstrukcji i jej odporność na np. korozję. Metod spawania jest kilka, a sprawa dodatkowo komplikuje się, jeśli potrzeba jest zespawać nie proste kawałki blach, a małe elementy. Którą metodę wybrać do spawania elementów o niewielkich gabarytach?

Jakie możliwości daje nam rynek?

Spawanie, czyli łączenie materiałów przez ich nagrzanie i stopienie w miejscu łączenia z dodaniem lub bez dodania spoiwa, może dotyczyć różnych rodzajów materiałów topliwych jak stal, stopy metali, czy wreszcie tworzywa sztuczne. Spawanie jest rodzajem łączenia ze sobą różnych materiałów określanych mianem spajania. Łączenie materiałów podczas spawania może odbywać się przy użyciu różnych źródeł ciepła. Ich rozróżnienie, właściwe zastosowanie jest kluczowe z punktu widzenia jakości połączenia, dlatego tak dużą wagę podczas szkoleń spawalniczych kładzie się na elementy teorii. Bez poznania teorii spawania, nie jest się wstanie być dobrym, niezawodnym spawaczem. Wracając jednak do rodzajów spawania, wyróżnia się:

1. spawanie elektryczne,
2. gazowe (311),

Spawanie elektryczne może być z kolei elektronowe, laserowe, plazmowe (15), atomowe, elektrożużlowe i łukowe. Wśród tzw. spawania łukowego można wyróżnić spawanie elektrodą topliwą i elektrodą nietopliwą oraz łukiem krytym (121). Elektrody topliwe dzielą się na elektrody otulone MMA (111), lite MAG (135), MIG (131) oraz elektrody proszkowe: bez gazu (114), w osłonie gazu aktywnego (136), w osłonie gazu obojętnego (131). Tu dochodzimy do istoty dzisiejszego wpisu spawania elektrodą nietopliwą: TIG (141).

Spawania elektrodą nietopliwą - na czym polega?

Spawanie metodą TIG (141) opiera się na wykorzystaniu do spawania łuku elektrycznego przy użyciu nietopliwej elektrody wolframowej w osłonie gazu obojętnego. To jedna z cenniejszych umiejętności spawalniczych, jakimi może poszczycić się spawacz. Pozwala ona uzyskać spoinę o niezwykle czystej i wysokiej jakości, bez powstawania zanieczyszczeń spoiny w postaci wytrąconego żużlu. Spawając metodą TIG, nie potrzeba w zasadzie żadnych dodatkowych zabiegów czyszczących. Elementy łączy się ze sobą, przetapiając rowek spawalniczy. Wspomnianym gazem ochronnym jest zwykle argon lub hel, który podaje się specjalną dyszą. Gaz jest niezbędny do ochrony spoiny i elektrody przed utlenieniem.

Czy spawanie metodą TIG małych elementów jest skuteczne?

Spawanie metodą TIG jest niezwykle skutecznym sposobem na łączenie ze sobą części konstrukcji o małych gabarytach. Do zalet spawania metodą TIG zaliczyć można możliwość spawania w praktycznie  każdej pozycji, nie tylko niewielkie, ale również cienkie materiały (od około 1 mm). Spawanie metodą TIG jest nie tylko czyste, ale również precyzyjne i przy odrobinie zacięcia do spawania łatwe do opanowania po odpowiednim szkoleniu produktowym. Spawanie TIG (141) to metoda, która sprawdzi się do spawania stali niestopowych, nierdzewnych i innych stali wysokostopowych, jak również takich materiałów jak aluminium, miedź, tytan, nikiel i ich stopy.